Ozelenjavanje korišćenjem divlje flore

Danas je u svetu, u pejzažnoj arhitekturi i vrtnom uređenju, sve više prisutan i veoma aktuelan pravac koji favorizuje sadnju divljih vrsta, po pravilu onih koje su poreklom iz odgovarajuće oblasti. Taj pravac se naziva native gardening ili natural landscaping što bi moglo da se prevede kao prirodno baštovanstvo ili prirodno ozelenjavanje. Suština samog pokreta ogleda se u potrebi za očuvanjem prirodne sredine, u smislu da se upotreba pesticida, veštačkih đubriva, pa i potrebe za zalivanjem u baštama i parkovima svede na minimum, a da pritom sam dizajn i funkcionalnost zelene površine budu vrlo kvalitetni.

Praktično, to znači da se umesto negovanog travnjaka (koji se redovno kosi, pa nakon košenja mora i često da se zaliva i prihranjuje, a po potrebi tretira herbicidima kako bi se eliminisao korov) napravi livada pažljivim odabirom divljih vrsta tog područja. Odabrane vrste su obično otporne i dobro prilagođene uslovima sredine, tako da se nega svodi na minimum. Naravno, treba voditi računa o funkcionalnosti. Na primer, u SAD-u, u državi Ilinois, formiran je park u kome su travnjaci grupisani u izdvojene tematske celine. Tako, na primer, postoji livada leptirova (Butterfly garden) koja obiluje cvetnim vrstama koje privlače leptire, ali takođe postoji i livada za učenje (Teaching garden) u kojoj su zastupljene značajne vrste iz okruženja, kako bi učenici tu mogli da dolaze i upoznaju se sa divljom florom prerija. Svakako da kreirani travnjaci puni cveća koje privlači različite insekte, pa i bumbare i pčele, nisu pogodni za igru dece i da se za sportske igre moraju odabrati druge vrste koje će se češće i kositi.