Pomenute su samo poznatije vrste gljiva koje bere većina stanovnika Trebave, na čijim se obroncima, između rijeka Bosne i Spreče, nalazi i moje rodno selo, Osječani. Bliži gradovi su Doboj i Modriča.

Bijela šljivarka i ostale gljive iz porodice baščaruša su veoma kvalitetne i za svestranu upotrebu. Mogu se zamrzavati, blanširati, kiseliti ili marinirati.

Smrčak je izuzetno cijenjen, mnogi ga porede sa blagvom, biserkom i vrganjima, ali je nedovoljno poznat u narodu.

Proljetni vrganj je, kao i svi vrganji, izdašna gljiva. Upotreba mu je svestrana a ja ga smatram kraljem gljiva, dok bi onda blagva bila kraljica, zbog svoje ljepote i primamljivosti.

Prilikom branja biserke koja je po ukusu ravna blagvi treba samo povesti računa da se skine pokožica koja u sebi sadrži neugodne mirise koji se javljaju prilikom termičke obrade. Neki je zbog toga izbegavaju što je šteta jer je izuzetnog kvaliteta.

Mliječnica je vjerovatno u narodu najpoznatija. Specifičnog je ukusa, gorko-ljutkastog, a iz sebe pušta bijelu mliječ.

Lisičarka je takođe poznata gljiva specifičnog izgleda i boje. Najbolje se čuva u salamuri ili jednostavno usoljena, a može se zamrzavati i blanširati.

Autor: Slobodan Ignjatović-Bobić

KOMENTAR NA OVAJ ČLANAK MOŽETE NAPISATI SAMO AKO PRETHODNO "NAPRAVITE NALOG" I REGISTRUJETE SE